Jesteś właścicielem psa z ras takich jak: yorkshire terrier, maltańczyk, pudel mini, ratler, pomeranian czy ich mieszańców? A może Twoim pupilem jest buldog, mops czy inny piesek o krótkiej kufie? Jeżeli tak to problem zapadającej tchawicy może dotyczyć Twojego psa.
Zapadanie tchawicy u psów (TCS-Tracheal Collapse Syndrome) to przewlekła choroba objawiająca się postępującą niedrożnością tchawicy najprawdopodobniej na tle genetycznym. Ta choroba układu oddechowego występuje głównie u psów ras miniaturowych i toy. Rzadziej dotyka ras psów średnich i dużych np.: labradorów, bokserów czy seterów irlandzkich.
Niestety nie ma dokładnego przedziału wiekowego w jakim może choroba dać o sobie znać. Najczęściej pojawia się u psów dorosłych (średni wiek 6-8 lat), lecz pierwsze objawy choroby można zaobserwować znacznie wcześniej.
Zapadanie tchawicy u psów (TCS-Tracheal Collapse Syndrome) to nieodwracalny proces degradacji tchawicy co przy braku leczenia może doprowadzić do ostrej niewydolności oddechowej u psa. Zdrowa tchawica ma przekrój zbliżony do okręgu, lekko spłaszczony grzbietowo-brzusznie. W wyniku różnych zmian np. choroby genetycznej, przewlekłych stanów zapalnych dróg oddechowych, urazów i innych, przekrój tchawicy zmienia swój kształt zmniejszając średnicę okręgu. Dzieje się tak w wyniku osłabienia ścian błoniastych tchawicy, w wyniku czego tracą one swoją elastyczność i zaokrąglony kształt doprowadzając do zapadnięcia się ścian ku sobie.
Aby stwierdzić zapadanie tchawicy u psa konieczne jest przeprowadzenie odpowiednich badań. Wstępne podejrzenie wystąpienia choroby można stwierdzić na podstawie wywiadu. W oparciu o niego, badanie podstawowe oraz specjalistyczne badanie dodatkowe z użyciem rtg oraz endoskopu można skutecznie ocenić stan zdrowia psa oraz potwierdzić bądź odrzucić hipotezę o rozwoju tego schorzenia.
Na podstawie wyników uzyskanych podczas badania tracheoskopowego tj. z użyciem endoskopu kwalifikuje się stopień zapadnięcia tchawicy do jednej z czterech kategorii (klasyfikacja zapadnięcia tchawicy według Tangnera- Hobsona).
I stopień (grafika) (tekst obok) Światło tchawicy zmniejszone jest o około 25%, chrząstki tchawicze mają jeszcze zachowany kształt okrągły, a ściana błoniasta tchawicy delikatnie wpukla się do światła narządu. W tym stadium zapadniętej tchawicy z reguły brak jest jeszcze objawów klinicznych.
II stopień Światło tchawicy jest zmniejszone o 50%, chrząstki tchawicze ulegają spłaszczeniu, ściana błoniasta ulega rozciągnięciu i wpukleniu do tchawicy. Podczas badania widoczne jest falowanie mięśnia tchawicy podczas wdechu, błona śluzowa może być przekrwiona, pokryta drobnymi wybroczynami. Objawy kliniczne dla tego stopnia zapadnięcia tchawicy są umiarkowane.
III stopień Światło tchawicy jest zmniejszone o 75%, chrząstki tchawicze stają się płaskie, prawie spłaszczone, ściana błoniasta znacznie rozciągnięta i wpuklająca się do tego stopnia, ze jest w bliskim kontakcie z błoną śluzową powierzchni przeciwległej chrząstek tchawiczych. Na powierzchni śluzówki widoczny jest śluz, a także cechy zapalenia błony śluzowej. Przy tym stadium zapadniętej tchawicy częste są zaawansowane objawy kliniczne: kaszel z sinicą błon śluzowych, głośne oddychanie z silną pracą tłoczni brzusznej, apatia, niewydolność wysiłkowa.
IV stopień W badaniu endoskopowym praktycznie tchawica nie ma już światła. Widać „sklejanie” się ścian tchawicy, chrząstki są całkowicie rozprostowane, nawet wpuklające się do wnętrza narządu. Błona śluzowa tchawicy wykazuje cechy zapalenia, widoczne są wybroczyny i śluz. Światło tchawicy przypomina leżącą ósemkę. Pacjent w tym stadium zapadniętej tchawicy może głośno charczeć, mieć bardzo silny, długo utrzymujący się kaszel, problemy oddechowe często połączone z sinicą i utratą przytomności. Jest to stan bezpośredniego zagrożenia życia wymagający pilnej wizyty u lekarza weterynarii.
Zwiększone ryzyko rozwoju tej choroby występuje także u psów z chorobami płuc, nadwagą i otyłością, chorobą Cushinga, alergiami wziewnymi i niektórymi chorobami serca. Dolegliwości te powodują zwiększony wysiłek podczas oddychania, co przy osłabieniu ścian tchawicy sprzyja jej zapadaniu.
Bibliografia: